حسن ، حسین

سلام دوستان ، خوبین ؟ خوشین ؟ منو نمی بینین خوش می گذره ؟الهی بمیرممممممممممم واسه خودم چقد کمرنگ شدم اینجا. بچه م " ن*م * ن*م* ب*ارا*ن ب*ه*ا*ر " رو بگو چقد مهجور شده بین دختر پسرای شما.... خب ، این روزا چاره ای ندارم سرم شلوغ شده بابت این جابجایی ها و تغییر مدیریت اداره مون. دعا لازمم شدید ، تا بتونم از پس کارها با قدرت و قوت تمام بربیام. گمونم ده روز دیگه هم همچنان کمرنگ باشم.

صبح داشتم می رفتم اداره ، تو راه " حسن ، حسین " رو دیدم. اول صب..... اونم دوتایی شون باهم .... دم در خونه شون ایستاده بودن ، هیچکی هم تو کوچه نبود!!! گاهی اوقات که از اون محل رد میشم می بینمشون که از پنجره اتاقشون که مُشرف به کوچه اس دارن بیرون رو نگا می کنن .... حسن شون تا منو دید یه چیزایی به حسین گفت .... بلند بلند می گفت اما من از ترسم اصلاً نفهمیدم چی میگه !!! فقط احساس کردم لحنش بلند و عصبانی بود ..... سعی کردم از طرف دیگه کوچه ، سریع و بی سروصدا رد بشم. در واقع دَر برم .... راستش یه کم ازشون می ترسم. یه کم که نه .... زیااااااااادددد..... وقتی می بینمشون ته دلم خالی میشه.... کلاً با دیوونه ها ، از هر نوعی که باشن ، حتی اگه آروم و بی آزار هم باشن مشکل دارم و ازشون می ترسم. این طفلی ها که دوقلو هم هستن .... دیگه بدتر.... اونم بخواد یهوویی ، اول صبی ، جفت شون باهمدیگه جلوت سبز شن ...... احساس می کنم رفتارهاشون غیر قابل پیش بینی یه!!! اگه یه وقت کاری کنن عاقل که نیستن بدونی چیکار می کنن و تو چیکار باید بکنی. هرچند گاهی اوقات ، بعضی از عاقل ها ، ترسناک تر از ترسناک ترین دیوونه های زنجیریند .......