فرش قرمز

چند وقتیه که به صدقه سری افزایش کرایه ها بخشی از مسیرم تا محل کار رو با اتوبوس میام و از این رهگذر صبحها بخش زیادی از مسیر رو خواسته یا ناخواسته از مسخره بازیها و شوخیهای دانش آموزان هنرستان پسرانه مسیر مستفیذ میشم.  

یعنی گاهاْ چراپیتی رو سرهم می کنن و میگن که هرکار می کنی نمی تونی جلو خودت رو بگیری و نخندی. بماند که گاهاْ هم بی ترفیت می شن و اسباب مزاحمت سایر مسافرین رو فراهم می کنن اینقدری که دلت می خواد دم هنرستانشون پیاده شی بری هرچی به ذهنت می رسه بار مسئولای پروش این نوگلان شکفته بکنی.... 

القصه که فعلا مطابق موارد دیگه به مخسره بازیهاشون می خندیم و اول صبحی روحمون شاد میشه.... 

از اونجایی که تو اون ساعت بیشترین حجم تردد وجود داره این شاگردان گرام تشریف میارن سمت خانوما و به نحوی متراکم می ایستند که برای پیاده شدن یه خانم کل شون باید تشریف ببرن پایین.... خلاصه که خودشون موقع این جابجایی ها یه جوری مسیر رو باز می کنن. 

 امروز که دوتا خانم می خواستن تو مسیر پیاده شن ؛ همگی شون رفتن بین صندلیهایی که دوستاشون نشستن.... اضافه ها هم با حرکت رو به عقب راه رو باز کردن. دقیقا عینهو این بازکردن مسیر عبور پادشاهان تو فیلمای قدیمی فقط تعظیمش رو کم داشت با همون نٌرم حرکتی.... یهو یکی از اون جقله هاشون برگشته به صدای بلند میگه ؛ فرش قرمزم پهن کنین .... ینی دیگه خنده بود هااااااا