مهمون می خوای یا نامه؟

نماز ظهرمو که خوندم یه نگا انداختم به آینه تا مقنعه م رو مرتب کنم ٬ دیدم یه دونه مژه افتاده زیر چشمم.... یادم افتاد به بچه گی ها که این جور موقع ها هر وقت که مژه ای رو پای چشم هم می دیدیم زودی با ذوق و شوق می پرسیدیم : مهمون می خوای یا نامه؟‌ اونوخ یکی رو  که بیشتر دلمون می خواست انتخاب می کردیم و می گفتیم. بعد با چه شوقی منتظر نامه یا مهمونمون می شدیم....اون موقع ها به خاطر شغل بابا یه شهر دیگه بودیم ٬ چقد ذوق می کردیم وقتی نامه و نقاشی های بچه گانه دختر و پسرای دائی بزرگه می رسید دستمون.... هنوزم بعضی از اون نقاشی ها رو دارم... پسردائی بزرگه همیشه بازی هامون رو که فرمانده مون بود نقاشی می کرد و پاش می نوشت [من تنها فرمانده شما هستم....امام خمینی.] بعد اسم تک تک مون رو بالای سر نقاشی مون می زد که مثلاْ این بهار... این باران.... این.... به ترتیب سن می کشیدمون ٬ خودش از همه بزرگتر بود ٬ تا به ته  ردیف بچه ها تو نقاشی ٬‌ نفر آخری میشد قد یه نقطه....

از وقتی که دسترسی م به نت کمتر شده ٬ انگار اتوماتیک ٬ کمتر هم وقت و سوژه نوشتن رو پیدا می کنم به بزرگی خودتون ببقشین....