امتحان شاگردان گرام این هفته س . 

 گمونم من بیشتر از اونا استرس دارم. کلاسای خودمو هم به خاطر رسیدگی بیشتر به این شانقارهای پیچ کنسل کردم . حتی تو اداره هم حواسم پرته..... اولین تجربه کاری م تو این مقطع بوده و امیدوارم که آخریش هم باشه . خیلی اذیت شدم بر خلاف بقیه همکارا.... بدشانسی آوردم این دوره. به هر ترتیب بود گذشت . امیدوارم امتحان رو با خوبی پشت سر بگذارن و ما هم نتیجه زحمتمون رو ببینیم.  

بازم توکل بر خدا. 

ولی خودمونیم وقتی به ته امتحانات شون فکر می کنم ، زمانی که دیگه کلاساشون تموم شده و وقتهای عصرم واسه خودم و پرداختن به کارای شخصی ، درسها و .... مه از شادی در پوست خودم نمی گنجم. راحت می شم ینی..... بعدش می شینم  به ترجمه ها و جزوات و کتابای خودم می رسم . از سمینارای طفل معصومم که گذشت لااقل اینا رو بهتر کار کنم جوری که به دل خودم بچسبه. 

پروسه خرید جهیزیه و خنزر پنزر جات رو فعلا متوقف کردم تا حجم کارام سبکتر شه و بازرسای محترم اداره هم تشریف شون رو ببرن. 

 و البته مهمتر از اون ؛ جیب مبارک یه کم جون بگیره و از حالت جاری دربیاد یه کم .... والا به خدا حقوق طفلی مث شارش جریان می مونه از اینور نیومده از اونور رفته .... 

این روزا تو خونه هم سیستم ، خر تو الاغ شده س ... طفلی داداش بزرگه که همیشه  هواسش به خونه مون هست پاش تو سالن ورزش شکسته ، داداش کوچیکه که بدتر از من بدیو بدیو کنان مشغول جفت و جور کردن کارای زندگی و آشیونه عشقه و اصلا وقت نداره. آبجی خانوم هم از دیشب پاش پیچ خورده و افتاده که امیدوارم این یکی دیگه نشکسته باشه که بد جوره . مامان بابا هم که طفلی ها نمی دونن به کی برسن و چیکار بکنن .... 

اما باز هم با همه این به قول دوستم غر غر کردن ها اوضاع خوبه و من شکر گزار خدای خوبـــــــــــــــــــــــم.