چرت و پرت گویی ....

دو سه شب اول ماه رمضون رو من فِرتی بعد افطار گرفتم خوابیدم . نمی دونم  هنوز به روزه گی عادت نداشتم یا از ندید گرفتن مساهل و قدم زدنهای طولانی مدت در کوچه علی چپ ، روان جان به زنهار اومده بودن که این دو سه شب رو به شغل شریف چرت و پرت گویی در خواب مشغول بودم و آبجی خانومی و بقیه اعضای محترم خانواده هم شاهد ماجرا .....  

این آبجی کوچیکه قدری هم شیطونه و عشق می کنه سر به سر یکی بذاره. سحر که بیدار شدیم میگه : آبجی پیداش کردی؟  

میگم : چیو ؟ 

میگه : مگه دست و پاتو گم نکرده بودی ؟ 

منم که :  

بعد که کلی سر به سرم کذاشته ، میگه : آبجی شب یهو پاشدی می گی بدنم چی شده؟؟؟؟؟؟؟؟ ..... دستم کو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟..... 

منم ملحفه رو از روت کنار زدم میگم : نیگاااااااااااااااااااا...... پاتم که نیستتتتتتتتت...... 

بعد تو چشات گرد شد ترسیدی ، بلند شدی نشستی منو نیگا می کنی .... می خواستم بیشتر اذیتت کنم .... حیف که مامان نذاشت گفت می ترسه دختر .... نکن .... 

من که عمراً چیزی یادم بیاد .... کاملا راحت خوابیده بودم ..... تختتتتتتتتتتتت...... 

  

فردا شب ش دوباره موقع سحری مامانم میگه دخترم چیزی شده ؟ 

میگم : نه ..... مگه قراره چیزی بشه.... مثلاً چی؟؟؟؟ 

میگه : من مامانتمااااااااااااا..... نمی خوای حرفاتو بهم بزنی؟؟؟ 

میگم : آخه چه حرفی ؟ .... جان مامان میشه حرفی باشه من به شما نزنم!!!! 

میگه : دیشب داشتی با یکی دعوا می کردی تو خواب .... می گفتی بیا انگشترتم وردااااااااااررررررررر ببر ...... نمی خوامت....... 

من : 

حالا بیا به مامانه بقبولون که بخدا هیچی ...... مگه میشه همچین چیزی باشه آدم به مامانش نگه..... 

* زبل خان عزیزم ازتون خجالت کشید خودش رفت .....  بچه م چه نجیبه .... تا دید جدی جدی باید بره جُل و پِلاسشو جمع کرد و رفت ... نازییییییییییی ..... اومدم دیدم خودش رفته ......