از دنیای کار ...

   

* یکی از همکارا تعریف می کرد ، می گفت یه بار تو اتوبان تهران- ساوه داشتم می رفتم مأموریت. پشت یه مینی بوس که هی دود می کرد گیر افتاده بودم ، قانون رو بیخیال شدم و سرپیچ ازش سبقت گرفتم. از اونجایی که پلیس اتوبان هم دسته بیل نیست ، سر پیچ بعدی ، کمین پلیس بهم دستور توقف داد و گفت : برو پیش افسر....

رفتم دیدم داره برگه جریمه رو می نویسه ، با اعتماد به نفس کامل میگم : جناب سرهنگ برای چی جریمه م می کنید؟

میگه : سرپیچ سبقت ممنوع....

میگم : آخه پشت مینی بوس گیر افتاده بودم همش دود می کرد ....

می نویسه....

میگم : جناب ، من  آشنای سرهنگ .... ام.

می خنده....

دوباره تکرار می کنم : من از دوستان سرهنگ .... ام.

افسری که برام تابلو توقف گرفته بود جلو میاد و میگه : سرهنگ .... هستن!!!

.

. 

.

.

  

از خجالت نمی دونستم چیکار کنم. 

* بخشی از کارهای مربوط به اداره ما تولیدی و اقتصادیه.  بنحوی هم هستش که برای تولید ، گاهاً از مواد "ن ا ر ی ه " و "م ن ف ج ر ه " استفاده میشه. به همین خاطر ، بخشی از پرسنل با حفظ کلیه موارد ایمنی ، امنیتی و هزاران دنگ و فنگ دیگه با این مواد کار می کنن و خوب می شناسنش. آبدارچی سابق اداره ، قبلاً تویکی از فازهای اجرایی محل کارمون مشغول به فعالیت بودن و بعدها به دفتر مرکزی منتقل میشن. یکی از اون سیگاریهای حرفه ای بود که سیگاری رو با سیگار قبلی روشن می کرد. یه ورژن از سیگارهایی هم که مصرف می کرد از این قدیمیهایی بود که با تنباکو و کاغذ می پیچن و قابهای فلزی و چُپُقی داره.

بماند که مرد بسیار بسیار شریف و محترمی بودن . با وجود این عادت هیچوقت جلوی من سیگار به دست نداشتن. اما خب همیشه باهاشون مشکل نظافت و چرکی چایی هایی رو که می آوردن داشتیم.  

اصولاً بنده در طی دوران اشتغالم ، خیر از آبدارچی جماعت ندیدم و همه گی شون بلا استثناء چرکولک و چِندش بودن. جوری که چایی که خوردنیه و عمراً بشه بهش اعتماد کرد ، همیشه دستمال کشی میز کار ، جارو و نظافت اتاقم رو هم خودم انجام میدم.

اینا رو گفتم تا بهتر بتونید این عزیز رو تصور کنید. با یه  قد کوتاه و اندام تکیده ... فقط و فقط سیگار می کشید!!! ایشون تعریف می کردن و می گفتن تو واحد خدمتی قبلی ، یه بار که خسته از کار نشسته بودیم به استراحت ، رفتم روی یه تنه درخت خشکیده نشستم تا پُکی بزنم و صفایی بکنم. جعبه سیگارمو درآوردم . چندتایی آماده شده توشون داشتم. روشن کردم و گذاشتم گوشه لبم.... به پُک اول که رسید ، یهو توی صورتم منفجر شد و همه ریش و سیبیل و.... رفت هوا.... از اونور فقط صدای کِرکِر خنده همکارای شیطون رو می شنیدم. صورتمم کاملاً سیاه شده بود. 

. 

. 

. 

.

شیطنت بچه ها بود دیگه.....  

وقتی اینو تعریف می کرد یاد پلنگ صورتی و اون پلیس قد کوتاهه که همش منفجر میشد و حرص ش در می اومد افتاده بودم ، مخصوصاً وقتی سینی چای و دستمال تنظیفش رو تو اون حالت منفجر شده تو دستش تصور می کردم.... اینقد خندیده بودم که نمی تونستم تکون بخورم. بنده خدا تعجب کرده بود که این همون خانوم ... که سنگین رنگین میاد و میره و ....

قابل توضیح اینکه مواد مورد استفاده و جایگزین شده تو سیگار این همکارمون ، با استفاده از تجارب کاری و شناختی که همکاران محترم  شیطنت کن از انواع مواد " م ن ف ج ر ه " دارن ، از نوع بی خطر و دود زا بوده . چیزی که فقط  منفجر شه ، صدا بده و سیاه کنه . درست مث همون برنامه های کارتونی که گفتم واستون.